Nieuwsbrief

Voor U Anders gelezen/geschreven

HLN enquete:
Het communautaire gekrakeel van het voorbije jaar heeft ook diepe wonden geslagen. Voor de allereerste keer wil een meerderheid van de Vlamingen dat België barst. Als er op 15 juli geen communautair akkoord uit de bus komt, wil 58 procent nog deze herfst weer naar de stembus. Leterme verliest veel van zijn pluimen, maar nergens vond ik de cijfers. Wellicht zit er ook een groter verschil binnen de kartelpartners. CD&V groter verlies dan N-VA?
Zoals gebruikelijk zijn peilingen niet direct de norm voor wie blijft nadenken. Zeker niet als blijkt dat 6 op 10 voor een terugkeer van Verhofstadt is. Met enig wantrouwen zou men kunnen denken dat de liberale HLN krant zijn deelnemers vooral selecteerde onder zijn eigen (liberale) lezers. Maar dat onder hen ook een meerderheid van de Vlamingen genoeg heeft van dit België zou wel eens kunnen zorgen voor beroering in de wetstraat.

Washington Post – Eugene Robinson: What Obama Overcame
A young, black, first-term senator -- a man whose father was from Kenya, whose mother was from Kansas and whose name sounds as if it might have come from the roster of Guantanamo detainees -- has won a marathon of primaries and caucuses to become the presumptive presidential nominee of the Democratic Party. To reach this point, he had to do more than outduel the party's most powerful and resourceful political machine. He also had to defy, and ultimately defeat, 389 years of history.
It was in 1619 that the first Africans were brought in chains to these shores, landing in Jamestown. That first shipment of "servants" did not include any of Obama's ancestors; it's impossible to say whether some distant progenitor of his wife, Michelle, might have been present at that moment of original sin. Ever since -- through the War of Independence, the abolitionist movement, the Civil War, Reconstruction, Jim Crow, the great migration to Northern cities and the civil rights struggle -- race has been one of the great themes running through our nation's history.
I'm old enough to remember when Americans with skin the color of mine and Obama's had to fight -- and die -- for the right to participate as equals in the life of the nation we helped build. …
The amazing thing is that so many Americans have been willing to accept -- or, indeed, reject -- Obama based on his qualifications and his ideas, not on his race. I'll never forget visiting Iowa in December and witnessing all-white crowds file into high school gymnasiums to take the measure of a black man -- and, ultimately, decide that he was someone who expressed their hopes and dreams.
Will Americans take the final step and elect Obama as president? Should they? Is this first-term senator up to the job?
We'll find out soon enough. At the moment, to tell the truth, I don't care. Whether Obama wins or loses, history has been made this year. Maybe there's more to come, maybe not; but already -- after 389 long years -- it's safe to say that this nation will never be the same.

Communautair dossier

Knack: Verplaetse, Peeters (vakbond) en Marc De Vos (prof)
Het is een teken aan de wand, zei Guy Peeters, dat Pieter De Crem op bedevaart naar Lourdes is gegaan. Want alleen een goed gebed kan de regering nog redden. Marc De Vos stelde vast dat er nu wel een regering in office is, maar niet in power. Nauwelijks meer dan een façade - een potemkinregering.Fons Verplaetse hoopte in ieder geval dat de partijen federale verkiezingen vermijden voor 2010. Want: 'Verkiezingen voor de conjunctuur weer aantrekt, is zelfmoord.'
Een lezer reageert: cetana zegt (op dinsdag 3 juni 2008 19:18:52)
Deze drie grijze heren worden hieronder mooi getypeerd en beschreven, en laat ons ze zeker niet ernstig nemen. Evenmin als alle schuldcomplexen die zij en anderen in de maag van bewuste Vlamingen willen splitsen; we nemen er nota van, we lezen het aandeel 'angst voor verlies van onterechte privileges' in al die desinformatie en stemmingmakerij, en houden ons verder met de feiten en met de toekomst bezig.Enkele feiten zijn: er bestaat een zeer groot draagvlak voor een staatshervorming van België tot een confederale staat, waarbij de gewesten een grote mate van autonomie hebben. Dit draagvlak wordt groter naarmate het verzet ertegen duidelijker wordt, en ook de drogredenen achter dit verzet.Verder is een aanvang gemaakt met de procedure tot regularisering van BHV; een onderhandelde oplossing aangeboden door de premier stuit onveranderd op een njet van onze franstalige landgenoten, 3 miljoen in getal plus hetgeen overblijft aan de franstalige Brusselaars en een aantal oudere belgicisten. Er groeit weerstand tegen een onderhandelde oplossing, en druk om de grondwet te doen naleven, en ze vooral niet 'aan te passen'.De franstaligen halen nog wel kleine overwinningen binnen, tersluiks zoals altijd, bv boventallige kinesisten in Wallonië toch regulariseren, maar zodra bekend definiëren en versterken deze corrupte praktijken nog beter de legitieme standpunten van de Nederlandstaligen, 6 miljoen in aantal.Hoeveel heeft Denemarken nu weer?Verder bestaat er onzekerheid over het staatsmanschap van de huidige premier, en zekerheid over de afwezigheid van staatsmanschap van de vorige. De huidige premier heeft de staatshervorming bespreekbaar gemaakt, en dat heeft nog niemand hem voorgedaan. Hij moet nu optornen tegen 180 jaar 'verworven rechten'. Hij verdient blijvende steun voor hetgeen hij zijn 800.000 kiezers heeft beloofd en waarmee hij ontegensprekelijk een aanvang heeft gemaakt. Het is wel degelijk mogelijk, en voordelig voor gans België.Dus verloren is er niets; niet klagen en zeuren en tegenwerken dus, maar meewerken, meedenken, waarderen wat we hebben bereikt, en verdergaan want het kan en moet beter. En zeker waken over onze grondwet.

LLB débats: een interessante reactie van een lezer Pierre Bernissart le 06/06
Yves Leterme, le Premier ministre belge, s’y est engagé : d’ici à la mi-juillet, son gouvernement parviendra à un accord sur la réforme institutionnelle de la Belgique. Elu en juin 2007 sur ce programme, le dirigeant démocrate-chrétien flamand (CD&V) n’a pas réussi à obtenir l’accord des francophones pour transformer la Belgique fédérale en une Belgique confédérale ou réduite aux acquêts. Mais désormais, il n’a plus le choix : les élections régionales, qui auront lieu en juin 2009, se rapprochent, et tout recul côté flamand se paiera dans les urnes. Les médias et les partis politiques francophones ne parlent donc plus que des « négociations » communautaires qui ont officiellement débuté hier. Or, c’est une illusion francophone de croire qu’il s’agit d’une « négociation ». En réalité, il n’y a rien à négocier, absolument rien. Ou les Francophones acceptent de déshabiller l’État fédéral au profit des régions (Flandre, Wallonie, Bruxelles), comme le réclament les partis flamands (le cartel CD&V/NV-A et les libéraux de l’Open-VLD), ou alors ce sera la crise : « Leterme est prêt à aller aux élections si nécessaire », explique un responsable flamand. Au nord du pays, on souligne que les Francophones prendraient un gros risque, celui de radicaliser davantage une opinion publique flamande déjà chauffée au rouge : « S’ils ne concluent pas avec nous, ils négocieront la prochaine fois avec la liste Dedecker (nationaliste, NDA) et le Vlaams Belang ». Pour les partis flamands, les réformes proposées sont à prendre ou à laisser : « on a sous-estimé du côté francophone la volonté flamande de tenir bon sur la réforme de l’État ». Le message, après un an de crise, commence à passer si l’on en croit certains responsables flamands : « il y a une évolution des mentalités », veut-on croire au nord du pays, « les francophones commencent à réfléchir de façon géostratégique ». On considère en Flandre que les Francophones se bercent d’illusions en croyant que des négociations territoriales sont possibles : la scission de l’arrondissement électoral et judiciaire bilingue de Bruxelles-Hal-Vilvorde (BHV) aura lieu afin d’assurer la continuité territoriale flamande, et ce, sans aucun élargissement de la région de Bruxelles-capitale et sans création d’un « corridor » entre Bruxelles et la Wallonie : « on n’est pas en Bosnie », s’amuse le responsable déjà cité. « On ne va pas tirer sur les voitures qui passent en Flandre ! Les Francophones doivent avoir conscience que la frontière linguistique ne sera pas modifiée ». De même, il est hors de question de créer une « circonscription nationale » qui permettrait l’élection de députés élus à la fois par des Flamands et des francophones : « cette proposition vient 30 ou 40 ans trop tard ». Enfin, il n’y aura pas de « compensation » sonnante et trébuchante : « nous n’allons pas refaire les erreurs de nos prédécesseurs qui ont creusé le déficit budgétaire et laisser la dette exploser pour acheter la paix communautaire », prévient un autre dirigeant flamand. On estime, en Flandre, que si le nord et le sud parviennent à dessiner les grandes lignes d’un accord d’ici à la mi-juillet, cela devrait calmer le dossier communautaire pour une quinzaine d’années. Mais les Francophones auraient tort de croire qu’il s’agirait là de la « der des der ». Les plus hauts responsables flamands souhaitent un État fédéral qui, « dans 20 ou 25 ans, ne s’occupera plus que de politique étrangère, de défense et de quelques aspects de la sécurité sociale ». « Les gens ne veulent pas le séparatisme, mais ils n’ont pas le sentiment d’appartenir à une même nation : pas de langue commune, pas de média commun, pas de symbole communs. On ne peut même pas parler d’économie belge tant les différences sont grandes entre le nord et le sud ». Autant dire que l’indépendance de la Flandre est pour demain et que les Francophones n’ont plus que quelques années pour s’y préparer.

DS JL Dehaene
'Als je met de politici begint te praten die deze voorstellen (nvdr splitsing sociale zekerheid) verdedigen, kom je al snel tot het besef dat hun standpunt weinig onderbouwd is. Ze spuwen maar een aantal slagzinnen uit, is mijn ervaring.
Omgekeerd had Dehaene ook kritiek op het Franstalige afwijzingsfront. 'Het basisprincipe achter het Belgische model is dat de Vlamingen hun meerderheid niet opleggen in ruil voor de toezegging om compromissen te bouwen. Wanneer de Franstaligen weigeren te praten, zetten ze daarmee het basisprincipe op de helling. Dat is gevaarlijk.'
'Elke generatie politici is een kind van zijn tijd. De huidige is gevormd in een federale staat met aparte publieke opinies. Zij hebben niet geleerd rekening te houden met de problemen die aan de andere kant van de taalgrens leven', stelt Dehaene vast.'Daar is een risico aan verbonden. Men riskeert niet meer te bouwen op de compromissen die in het verleden stelselmatig zijn opgebouwd. Op dit moment kunnen onvoldoende politici de kloof tussen de gemeenschappen overstijgen.'Kan een federale kieskring, waarin kiezers uit het hele land op toppolitici kunnen stemmen, een oplossing brengen? 'Ik heb er niets tegen, maar in elk voorstel dat ik al heb gehoord, worden de zetels in de federale kieskring op voorhand verdeeld over Franstaligen en Vlamingen', reageert Dehaene. 'Dan vraag ik mij af waartoe het dient.'
Uit zijn ontboezemingen onthou ik anders wel dat hij voor het Belgicistisch compromis blijft. Zijn pleidooi toont aan hoe moeilijk het is voor politici van zijn generatie om te erkennen dat ze door hun duurbetaalde compromissen (zowel democratisch als financieel) alleen maar het maatschappelijk draagvlak voor dit België hebben onderuitgehaald. In feite werden enkel politieke compromissen gesloten boven de hoofden van de bevolking en op kosten van één gemeenschap. Dat dit zich ten langen leste wreekt is een zeer harde en daarom onwelkome waarheid. Maar beste lezer, bedenk dan ook dat zonder deze compromissen België al veel langer op apegapen had gelegen. Want ook politiek is Zuid en Noord zo verschillend dat er nauwelijks nog een draagvlak is voor een samengaan. Toen ik enkele jaren geleden reeds openlijk pleitte voor een confederale samenwerking waarbij elk gewest zijn eigen uitdagingen kan aanpakken stel ik vandaag alleen maar vast dat dit de enige uitweg is waarvoor er nog een maatschappelijk draagvlak is. Het wordt vervelend telkens in herhaling te moeten vallen.

Binnenland
Walter Zinzen
De tijden zijn minder veranderd dan we vaak denken. Wat bezielt toch Belgische politici, Franstalig of Nederlandstalig, om de misdaden van de Congolese leiders met de mantel der liefde te bedekken? 'Lezen zij hun mails dan niet?' vroeg Karel De Gucht zich retorisch af. Natuurlijk lezen ze die. Wie zijn oor in Kinshasa te luisteren legt, hoort over Kabila's Belgische vriendjes (van Louis Michel tot Flahaut) minder fraaie verklaringen. Radio Trottoir natuurlijk, wilde en oncontroleerbare geruchten over allerlei persoonlijke belangen, maar het zou goed zijn dat de Di Rupo's en de De Deckers eens met onweerlegbare feiten voor de dag kwamen waaruit blijkt dat de regering van Kabila belangrijke stappen voorwaarts heeft gezet, al was het alleen maar om de verdenking van belangenverstrengeling eens en voor goed te ontkrachten.
Het is Kabila's volste recht de anderen op tijd en stond aan die afspraken te herinneren, als bijvoorbeeld de beloofde hulp niet tijdig, niet geheel of helemaal niet wordt geleverd. Zo is het ook Belgiës volste recht om Kabila op zijn eigen verantwoordelijkheden te wijzen. Zo moet dat gaan in een volwassen relatie tussen staten. Di Rupo zou zich ondertussen, 's avonds alleen in zijn bedje, eens kunnen bezinnen over de betekenis van de 'S' in de naam van zijn partij.

Wallonië heeft 'verborgen' schuld van 4 miljard euro" door Willy Borsus (MR).
De som van de alternatieve financieringen in Wallonië bereikt bijna het niveau van de Waalse schuld, ofwel 4 miljard euro. Dat schrijft 'L'Echo'. Als deze verborgen schuld zou worden meegerekend, zou de schuld van het gewest niet 67 procent van de inkomsten bedragen, maar meer dan 100 procent, besluit de MR.Gebrek aan transparantie: Willy Borsus van de liberale partij toont zich vooral bezorgd om het gebrek aan transparantie van deze investeringen die gebeuren via organisaties die rechtstreeks gecontroleerd worden door het Waalse gewest. "Het gaat hier niet om gebruikmaken van de competenties van een externe partner, maar alleen om te ontsnappen aan het budgettaire keurslijf", luidt het in 'L'Echo'.Begroting geanalyseerd: De krant analyseert ook de begroting 2007 van het gewest. Daaruit blijkt dat 84 procent van het voorziene geld voor het Marshallplan gebruikt werd. De minst gebruikte posten zijn steun aan onderzoek (42 procent) en de competitiviteitspolen (65 procent), de twee posten die potentieel het meest kunnen bijdragen aan de economische heropleving van Wallonië.

Buitenland
Derk Jan Epping
Wanneer hebben Belgie of Nederland een zwarte medeburger als kandidaat-premier? De verkiezing van Obama is zeker niet gegarandeerd, maar 45 jaar geleden moesten Amerikaanse zwarten nog achter in de bus zitten. Een zwarte in het Witte Huis was toen godslaster.
Wie ook gekozen mogen worden, Amerika blijft geschiedenis schrijven. Dit komt omdat de diversiteit van het land eindelijk terug te vinden is in de strijd om het presidentschap. Obama is de eerste zwarte, Clinton de eerste vrouw, Richardson de eerste Latino, Romney de eerste mormoon en Jindal de eerste toppoliticus van Indiase afkomst. Anti-Amerikanen moeten toegeven dat Amerika is veranderd. Zelfs meer dan de meeste Europese landen.

Knack blog - uit The Independence: In de Iraakse hoofdstad Bagdad wordt dezer dagen in het geheim onderhandeld over een akkoord dat het voor de Amerikaanse regering mogelijk moet maken om voor 'onbepaalde tijd' in Irak te blijven. Ongeacht wat de uitslag van de presidentsstrijd wordt.
Het akkoord moet onder meer de Amerikaanse regering ongelimiteerde controle geven over 50 militaire bases, het Iraakse luchtruim en wettelijke onschendbaarheid voor alle Amerikaanse soldaten. De VS zouden in Irak ook lustig hun gangen kunnen gaan met terreurverdachten.
De deal moet voor het einde van juli beklonken zijn, zodat Bush nog tijdens zijn ambtstermijn een overwinning in Irak kan claimen.

Mop van de week

Flauw mannenmopke (om Kristien Hemmerechts te treiteren).
Wanneer een verblindend mooie jongedame naar hun tafeltje komt, de man een dikke zoen geeft, zegt dat ze hem straks wel zal zien en terug wegwandelt, staart de vrouw naar haar man en zegt: 'Verdomd, wie is dat?' 'Oh', zegt de man, 'dat is mijn minnares...''Wel', zegt de vrouw, 'dat doet de deur dicht, ik wil scheiden!' 'Ik kan dat begrijpen' zegt de man, 'maar denk er aan dat, wanneer wij gaan scheiden, er geen inkoopreisjes naar Parijs meer komen, geen wintervakantie meer op Barbados, geen zomerverblijf meer in Toscane, geen Ferrari of Mercedes meer in de garage en geen zeiljacht meer... Aan u te beslissen.'
Juist op dat ogenblik, komt er een vriend van het paar het restaurant binnen met een stoot van een babe aan de arm.
'Wie is die vrouw bij Jim?' vraagt de vrouw. 'Dat is zijn minnares', zegt haar man.
Antwoordt zijn vrouw: ' De onze is mooier hé...'

Tot ziens,
Pjotr