Nieuwsbrief

Anders Nieuws, week 37-38

Voor U Anders gelezen/geschreven

Een interessant Engelstalig artikel is hier te lezen:
In dit artikel over onderzoek naar de al of niet correcte begrotingsmethodes en hun geloofwaardigheid, wordt België bedacht met de opmerking dat de cijfers onbetrouwbaar zijn. Citaat: The result is straightforward. Judged by Benford’s Law, Greece produces the dodgiest data. The distribution of the digits differ the most from the Benford distribution. This is a strong indication of creative accounting by the Greek government. There are several signs indicating that the results are not just coincidental. For example, statistics from the Czech Republic, Sweden and the UK meet the Benford distribution particula

rly close and hence appear unsuspicious. All those countries have no interest in joining the Euro and therefore do not have to meet the convergence criteria. On the other hand, statistics from Latvia, Belgium and Romania (the latter notorious for its corruption) appear very suspicious, as well.

De CIM cijfers.
dS is er als de kippen bij om een hogere krantenverkoop te publiceren. Wie mijn boek las weet ondertussen dat ze hierbij nogal creatief tewerk gaan en zo de advertentieprijzen manipuleren. Maar er valt niets te lezen – ten minste ik vond ze niet - wanneer de cijfers dalen met 13 % of 46.800 exemplaren! Daarmee heeft De Standaard, volgens het CIM, het kleinste aantal lezers per krant van heel de Vlaamse en zelfs Belgische krantenmarkt. dS MIN13% lezers, dat moet je verdienen … elke dag

Communautair dossier

Reacties in de online kranten worden heel dikwijls als minderwaardig afgedaan door de beroepsjournalisten. Nochtans staan er soms dingen die niet te lezen zijn in de trtaditonele kranten. Daarom besteedt Anders Nieuws extra aandacht aan bijdragen die het tegendeel bewijzen. Enkele voorbeelden.
Op 21 september 2011 omstreeks 08:53, zei Alfons D., Kruibeke:
Laat mij eerst toe te stellen dat ik misschien te dom ben om het allemaal te vatten. Als ik het echter vergelijk naar een gezin zou men eigenlijk kunnen stellen dat deze mensen maand na maand, met eenzelfde bedrag, de eindjes aan elkaar moet en zien te knopen. Is dit een bepaalde maand ontoereikend dan moet er bezuinigd worden (minder uitstapjes / iets goedkoper eten / Kledij in solden of bij goedkope kledingwinkels). Is er een bepaalde maand iets over kan dit gespaard worden voor een extraatje of moeilijke tijden. Een arm gezin kan echter niet gaan aankloppen bij een rijk gezin en EISEN dat zij voor de kosten moeten opdraaien zonder dat het arme gezin ook maar enige inspanning levert om zijn eigen budget binnen de grenzen te houden. Ben ik nu dom met een dergelijke redenering want dit lijkt mij zo simpel ???

Reacties hierop door Bart V., Mechelen:
Volgens 'zij die weten wat goed is voor de mensen' bent u ongelofe

lijk dom. En bekrompen. En verzuurd.
En van Ann Cooremans, Aalter:
U heeft het Belgische huishouden perfect beschreven.

Stop die veronderstelde onderhandelingen, schrijft Hendrik Vuye, hoogleraar staatsrecht in De Tijd. Te lezen via deze link
Citaat: Het Belgische staatsrecht is gespleten. Teksten werden bewus

t zo geschreven dat ze zich lenen tot twee radicaal verschillende interpretaties. Neem bijvoorbeeld de ordonnanties van het Brussels Gewest. In Nederlandstalige handboeken staatsrecht worden de verschillen tussen decreten en ordonnanties haarscherp uit de doeken gedaan. Franstalige handboeken stellen dan weer dat decreten en ordonnanties in niets verschillen. Voor de ene is Brussel geen volwaardig gewest, voor de andere wel.
Door zo te werken heeft het ‘B-staatsrecht’ zijn limieten bereikt. Er bestaat nog enkel een ‘V-staatsrecht’ en een ‘F-staatsrecht’. In het V-verhaal worden burgemeesters benoemd door de regering, in het F-verhaal zijn ze democratisch verkozen. In de V-visie moeten oproepingsbrieven voor de verkiezingen in Vlaanderen in het Nederla

nds zijn, in de F-visie mag de burgemeester die in het Frans versturen. In het F-staatsrecht hebben Franstaligen het recht overal in België Frans te spreken (personaliteitsbeginsel), in het V-staatsrecht geldt het territorialiteitsbeginsel.
In de V-visie zijn faciliteiten bedoeld om de inburgering te bevorderen, in het F-staatsrecht is het recht om in Vlaanderen Frans te spreken een fundamenteel mensenrecht. Belangenconflicten en alarmbel zijn een vetorecht in het F-staatsrecht, in het V-verhaal zijn ze een overlegmoment. Een B-staatsrecht bestaat eigenlijk niet meer, want al deze interpretaties kan men niet met elkaar verzoenen.
De veronderstelde oplossingen dienen wel steeds hetzelfde do

el: tegemoet komen aan de Franstalige eis om in Vlaanderen Frans te spreken. ‘Le droit des gens’, noemt men dit. In Franstalig België hebben de Vlamingen nooit rechten gekregen. ‘Le droit des gens’ is namelijk niet wederkerig. Meer dan 100 jaar geleden hebben de Vlamingen eens geprobeerd rechten te bekomen in Wallonië. Op 9 maart 1910 opperden enkele senatoren dat het opportuun was dat enkele leden van de Waalse werkrechtersraden - de huidige arbeidsrechtbanken - het Nederlands beheersen, gelet op de vele Vlaamse arbeiders in Wallonië.
De Franstalige reacties waren bits. Armand Hubert, de minister van Industrie en Werk, poneerde: ‘S’ils veulent travailler en pays wallon, ils n’ont qu’à apprendre la langue.’ Senator Prosper Hanrez waarschuwde zelfs dat ‘... si les tentavives de certains groupes de flamingants devaient avoir pour résultat d’imposer le flamand dans toute la Belgique, il y aurait à craindre, il n’y a pas de doute à̀ cet é́gard, une vé́ritable révolte d’une partie de la population’. Na de stemming schreeuwt minister van Staat Emile Dupont zijn er

gernis uit: ‘Vive la sé́paration administrative!’ Met welk recht eisen Franstaligen nu rechten op in Vlaanderen die ze historisch altijd hebben geweigerd aan de Vlamingen in Wallonië?

Michel Doomst rolt vrolijk zijn 'Splits BHV'-affiche op, de strijd is gestreden. Het is een treffend beeld dat duidelijk maakt hoe een tijdperk in de Belgische politiek wordt afgesloten. Niemand die harder gestreden heeft om BHV gesplitst te krijgen dan Michel Doomst, de CD&V-burgemeester van Gooik. Maar dat die strijd nu gestreden is, betekent meteen ook het einde van de Michel Doomsten van deze wereld, de BHV-generatie. Zou de strijd gestreden zijn of is hier sprake van een journalistieke wensdroom en zal al gauw blijken dat de Michel Doomsten nog een tijdje druk bezig zullen zijn nu het politiek compromis de polarisatie nauwelijks zal verminderen?

Knack Rik Van Cauwelaert: Volgens gewezen PS-voorzitter Guy Spitaels, een uitgesproken Waalse regionalist, stelt de regeling die zijn partijgenoot Di Rupo opdiept weinig meer voor dan het afkopen van een wapenstilstand die hoo

guit achttien maanden zal standhouden. In het beste geval kan met wat Di Rupo tot nog toe op de onderhandelingstafel bracht 2014 worden gehaald. Maar dan begint alles wellicht opnieuw. (…)Om uit die sociale en economische ellende te raken heeft Brussel dringend nood aan die bijkomende 586 miljoen euro per jaar die door de formateur in het vooruitzicht wordt gesteld. Voor de Vlaamse partijen is dat forse bedrag een formidabele hefboom om de zuivere splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde af te dwingen, zonder de uitbreiding van Brussel en zonder af te dingen op de bevoegdheid van de Vlaamse regering over haar gemeenten. De Brusselse gemeenten hebben dat geld dringend nodig, nog tijdens deze regeerperiode. De Vlaamse partijen kunnen die hefboom maar één keer gebruiken. Eens de bijkomende financiering verankerd in de staatshervorming en in een nieuwe bijzondere financieringswet is die opti

e verkeken. En in de politiek krijgt men zelden een tweede kans. Toch zijn het de verliezende partijen die een tweede kans krijgen om een maatschappelijk gedragen compromis te sluiten.

J.P. Rondas schreef een leuk stukje in De Morgen over “Belgicisten voor wie het niet meer weet”.
Citaat: Belgicisten schrijven het woord 'Vlaams' met ae en sch. Belgicisten dreigen er soms mee om, als dat hier zo voortgaat, uit Vlaanderen te verhuizen. Naar Brussel, zeggen ze. Belgicisten beweren dat België een laboratorium is. Belgicisten beweren dat flaminganten met vendels zwaaien, onder hun kerktoren zitten, en daar kaakslagen ontvangen drie uitdrukkingen die alleen in het belgicistische vocabularium voorkomen. De belgicist denk

t dat alle problemen in deze staat opgelost geraken als hij maar voldoende zijn viscerale afkeer van de Vlaamse Beweging, en bij uitbreiding van de Vlaamse natie, etaleert. Een natie die, naargelang het soort belgicist, ofwel niet bestaat, ofwel niet hoort te bestaan. Het grote probleem van de belgicist is dat België wel een paritaire regering heeft, maar geen paritair volk.
Voor de belgicist is de Vlaamse Beweging van nature rechts en neoconservatief, maar tegelijk ook neoliberaal en genetisch separatistisch. Laat ik tegenover deze courante epitheta voor de flamingant eens in dezelfde stijl nagaan wie ik zo allemaal in het belgicistische kamp terugvind. Ik zie er de bankiers met pijp en dikke onderlip. Ik zie er baronessen van nederige afkomst. Ik vind er profitariaatssocialisten, zowel in de gewone betekenis van het PS-systeem, als van de de sp.a die zijn kar aan diezelfde PS hangt. Ik merk er passé-loftsocialisten op,

luxe-multiculturalisten en pseudoglobalisanten. Schlagerzangers en eigenaars van voetbalclubs. Belgicisme heerst waar de neo-maoïst de hand reikt aan de hyperliberaal en de projectontwikkelaar. Hèhè, dat lucht op.

Het volledig artikel is hier te lezen.

Binnenland

DS (9/9) van den Boogaard: Een galeriste uit Luxemburg aan wie ik in Brussel mijn studio verhuurde is na negen keer in het centrum te zijn overvallen gedesillusioneerd teruggekeerd naar haar thuisland. (…)Ze had geen energie meer om zich in de Belgische hoofdstad te handhaven. Iedere keer als ze een groepje jongens zag lopen, dacht ze: here I go again. Een bourgeoise met dure handtassen heeft niets in het centrum van Brussel te zoeken. (…)'Napels onveilig? Maar nee, in Brussel is het veel gevaarlijker.' Deze uitspraak van Luigi De Magistris, burgemeester van Napels en voormalig Europarlementslid prikkelt.(…) Zijn Brusselse collega Freddy Thielemans reageert verbolgen. 'Bij ons ligt er niet zoveel afval op straat en kan de politie nog overal komen.' Helaas de gewone burger niet. Napels en Brussel zijn aan elkaar gewaagd. Napels heeft een Vesuvius, maar Brussel is er een. (…)Brussel is zoals Europa dezer dagen. Gespleten en verloederd. Het heeft niet eens de kracht de schone schijn op te houden. De stad kan niet anders dan eerlijk zijn. Een open wond.

DT (9/9): Om het begrotingstekort volgend jaar terug te brengen tot 2,8 procent van het bruto binnenlands product (bbp) - zoals afgesproken is met Europa - is een saneringsoefening van 7 miljard euro nodig. (…) Het lijstje van makkelijke maatregelen: Afremmen groei gezondheidszorg. Beperken notionele intrestaftrek. Strijd tegen fiscale en sociale fraude. Banken- en nucleaire taks. Moeilijk: Inspanning regio's. Belasting superrijken. Meerwaardetaks. Snijden in ambtenarenkorps. Werkloosheidsuitkering beperken in de tijd.

DS (9/9): België staat volgens conservatieve cijfers straks voor 100 miljard euro bloot aan de financiële sector. Dat blijkt uit cijfers die Hendrik Bogaert (CD&V) opvroeg. Het Europees noodfonds alleen is goed voor 34 miljard euro. Door de bankencrisis uit 2008 kende België al voor 66,3 miljard euro aan garanties en kapitaal toe aan de bankensector. Zowat 20 miljard euro ging naar kapitaalinjecties voor BNP Paribas Fortis, Dexia, KBC en Ethias. (…)Alles samen heeft de staat vandaag voor 46,3 miljard staatsgaranties uitstaan op de financiele sector.

Dat cijfer kan oplopen tot 122,27 miljard euro, blijkt uit gegevens die minister van Financiën Didier Reynders (MR) aan Hendrik Bogaert (CD&V) overhandigde. (…)Komende dinsdag moet het parlement dan weer het licht op groen zetten voor de Belgische garanties voor het Europees noodfonds (het EFSF). Het gaat om 34 miljard euro. Pikant detail: omdat Belgische zekerheden niet als triple A worden aangestipt, moet België per 100 euro afdekking van het fonds, 165 euro zekerheden geven.

Ook lezers hebben enkele ideeën om te besparen. Geen journalist die zoiets zou durven schrijven en toch … dS online: WILLEM | 8 augustus 2011

Noch Di Rupo noch Dewever stellen de onmisbare hervormingen voor om de staatsstructuur te vereenvoudigen en het land bestuurbaar te maken, nl. het afschaffen van alle onnodige instellingen. (…) Mogen alleen overblijven 1° De federale regering met een monocameraal parlement, 1 Vlaamse regering en parlement, 1 Waalse regering en parlement. In het totaal voor België niet meer dan 270 parlementsleden en niet meer dan 25 ministers (nu 55 maar vicepremiers hebben 2 kabinetten, dat maakt feitelijk 60 ministers die de wereld rondreizen en meer dan 500 parlementsleden. Nu reizen 7 parlementen en 6 regeringen de wereld rond en als er een int. conferentie is (bv. klimaatconferentie) dan reizen er 5 ministers en 10 parlementsleden en 108 medewerkers, allen op onze kosten, naartoe in een 5 sterrenhotel in Cancun. Nooit is dit land zo uitgebuit en slecht bestuurd geweest dan door al deze overtollige politici, deze overtollige parlementen en regeringen. Men heeft de burger wijs gemaakt dat er beter bestuur is door regionalisering: 7 parlementen en 6 regeringen om hun zoons en dochters altijd te kunnen plaatsen in het één of ander parlement of regering, en wij moeten dat betalen. Een schepen met 1 mandaat van 6 jaar heeft recht op een pensioen als hij 5 jaar heeft gepresteerd waar de burger kan van dromen. Parlementsleden zijn pensioengerechtigd aan 50 jaar (superpensioen) en met 1 mandaat van 4 jaar hebben ze recht op een pensioen dat veel hoger ligt dan dit van een werkman, maar zij zeggen dat wij tot 67 jaar moeten werken in plaats van de jonge werklozen en OCMW trekkers tussen 18 en 40 die geen stiel kennen te verplichten een stiel te leren opdat ze op de arbeidsmarkt de duizenden openstaande betrekkingen kunnen invullen. De familieherenigingswet afschaffen waardoor ouders en grootouders door hun kinderen die hier verblijven worden naar België gebracht om een sociale woning en een leefloon te vragen en als oude mensen hier gratis te worden verzorgd tot het einde van hun leven zonder hier ooit te hebben gewerkt. Wie zijn familie wil kan terugkeren naar zijn land in plaats van heel de familie hier te komen wonen. Ook de intercommunales fusioneren, sommige privatiseren of afschaffen en het aantal politieke beheerdermandaten met 70% verminderen, subsidies afschaffen voor de ontelbare onnodige VZW'S, geen premiegeschenken om een auto aan te kopen zoals in Wallonië, geen premiegeschenken om huis te isoleren (waarom iemand die geen huis kan kopen en huurt dient te betalen voor iemand die rijker is) fusie gemeente- en prov. onderwijs in het gemeenschapsonderwijs (rationaliseren en uniformiseren om te besparen), aantal schepenen in elke gemeente, met 1/4de verminderen, dat aantal is veel te hoog. België is wereldkampioen in het aantal politici ten opzichte van andere landen. In plaats van te hameren op de tewerkstelling van mensen boven de 60 jaar eerst beginnen met de duizenden jonge mensen tussen 18 en 40 aan het werk te stellen, dat zal veel meer oplossen en is gemakkelijker omdat vele mensen boven de 60 al ziek zijn en daardoor op de mutualiteit zouden terechtkomen in plaats van het arbeiderscircuit. Werkgevers willen jong gekwalificeerd personeel, geen mensen van boven de 60 jaar. De Wever en Di Rupo willen de politieke nomenclatuur niet aanraken en saneren door de staatsstructuur te vereenvoudigen waardoor er minder politici kunnen profiteren en minder ambtenaren zijn in dit land. Kijk naar hun voorstellen, Di Rupo wil voor 2 jaar geen index voor parlementsleden en Koninklijke familie en 5% minder wedde voor ministers (niet voor staatssecretarissen), hij wil ook dat het pensioen van nieuwe ambtenaren wordt berekend op de laatste 10 jaar, dat treedt dus in werking binnen 45 jaar. Met dergelijke onnozele voorstellen gaat men geen duizend miljard Bef vinden om het budget in evenwicht te brengen.

Itinera een denktank of een pseudo propagandamachine?
Vander Maelen (SP.A) De denktankers van Itinera opereren naar eigen zeggen onafhankelijk omdat ze niet gefinancierd worden door belangenverenigingen als vakbonden of politieke partijen maar wel door bedrijfseigenaars die – zoals iedereen weet – geen belangen te verdedigen hebben. Itinera dient alleen het algemeen belang en dat zonder ideologische a-priori's, dat spreekt. Wie daaraan twijfelt krijgt het etiket ‘extreem-links' opgekleefd (Van de Cloot in De Morgen van 13 augustus). Bij de oprichting van Itinera in 2006 werden wel nog een aantal van de financiers bekendgemaakt, een onbewaakt moment van openhartigheid dat niet meer zou terugkomen. Geldschieters van het eerste uur waren betonkoningen Luc Verelst en B

art Verhaeghe, maar ook Christian Leysen, ex-VLD'er en broer van Thomas Leysen (voorzitter van mediagroep Corelio). Tussen de namen ook Nicolas Saverys, CEO van scheepvaartonderneming Exmar en eveneens ex-VLD. Deze laatste droomt luidop van een rechts België: ‘De meerderheid zal rechts zijn. There is no alternative. De kiezers van N-VA en VLD zullen elkaar vinden' stelde hij midden april in Trends.
De sociaal-economische kernboodschap van de Itinera-heren klinkt bondig samengevat als volgt: de welvaartsstaat zit op zijn tandvlees zit en we leven al jaren boven onze stand, de broeksriem moet dringend strakker worden aangespannen. Dat was de boodschap bij de oprichting van Itinera in 2006, en dat blijft vandaag het credo. Met de recente scherpe toename van de overheidsschuld en overheidstekorten hebben de Itinera's schijnbaar een extra troef in handen. Die bewijzen zogezegd wat zíj altijd al voorspeld hadden: de overheid kampt met een diepgaande structurele systeemcrisis.

Dat de overheidsschuld systematisch is afgenomen tussen 1993 en 2007, van 134 procent tot 84 procent van het bbp, en dat die trend pas gekeerd is na de financiële crisis wordt aan de kant geschoven. Itinera is noch ideologisch neutraal, noch onafhankelijk. Dat ze zichzelf onafhankelijk noemen, verandert daar niets aan. Wat lijkt op een eend, zwemt als een eend, en wat kwaakt als een eend, is hoogstwaarschijnlijk ook een eend. Wie het sprookje van Hans Christian Andersen in zijn kindertijd goed begrepen heeft weet dat een lakje vernis of zo je wil een laag modder van die eend geen zwaan maakt.

Buitenland

Dit is de getuigenis van een A.N. lezer die een bedrijf heeft in Tunesië. De werkelijkheid die niet te lezen is in de kranten. Even meelezen:
"Nu wat dat betreft het normale leven is meer bepaalt het feit dat het kalm en rustig blijft.
Het dag dagelijks leven is andere koek en niet te beschrijven in 1 mail.
In Tunesië zijn we teruggekeerd naar de rantsoenering omdat er van vele basisproducten een tekort is. Melk is beperkt te krijgen, 2 dozen per persoon. Water , 2 liter per persoon, als je bedenkt dat je minstens 1.5l à 2 l per dag moet drinken met de warmte dat we nu hebben, niet zo simpel. Dus is het de markt afschuimen om te zien waar ze water en melk ingelegd hebben.

De toeristen zullen hiervan niets merken omdat de hotels eerst voorzien worden.
We gingen uitbreiden maar we hebben onze bouwplannen moeten opbergen, , omdat er ten eerste geen enkele instantie is die bouwplannen goedkeurt en ten tweede omdat er een schaarste is aan cement. Deze die nog voorradig is , is ineens 5 x duurder. Het karton om dozen en kaartjes te maken, uitgeput . Er is geen invoer van het basisproduct want deze wordt nog gecontroleerd door de vroegere schoonfamilie van Ben Ali en dus ook gesaboteerd.

In ieder geval is er veel werk aan de winkel en de vraag is maar of men hier ooit rijp zal zijn om een democratie te dragen. Bij de Tunesiër is democratie gelijk aan niets doen; dus niet werken, geen belasting betalen, hun zin doen en de staat alles laten betalen.
Dit is geen klaagzang, pure realiteit.

Mop van de week

Klant:Ik zoek een CD van Bach.
Verkoper: Van Johann Sebastian of van Offen?

Voor een goed gevoel kunt u ook eens naar dit mooie filmpje kijken:

Kahdafi is gevonden:

in Aalst

Tot ziens,
Pjotr

Nieuwsbrief

Beste lezers,
Na een maandenlange stilte waarin ik vooral aan mantelzorg deed, volgt een tweede start van de nieuwsbrief die reeds aan de negende jaargang toe is. Ditmaal een tweewekelijkse versie met zoals vanouds het nieuws dat minder aandacht kreeg of bij een kritische lezing toch wel eens anders mocht gelezen worden; met commentaar. Hopelijk zullen de vertrouwde lezers en nog vele nieuwe geïnteresseerden opnieuw de weg vinden naar deze blog. Veel leesplezier.

Voor U Anders gelezen/geschreven

Drie mannen komen in een motel en vragen een kamer. (Vraag me niet wat ze daar in die kamer van plan zijn, want ik wil het niet weten!)
De man van de receptie zegt dat de kamer 30 euro kost. Dus iedere man betaalt 10 euro. Even later realiseert de man van de receptie zich dat de kamer slechts 25 euro kost. Hij stuurt de loopjongen naar de mannen met 5 euro. Onderweg weet de loopjongen niet hoe hij die 5 euro moet verdelen over drie mannen. Hij besluit hen elk 1 euro terug te geven en de resterende 2 euro voor zichzelf te houden. Dit betekent dus dat elke man 9 euro betaald heeft voor de kamer wat een totaal geeft van 27 euro. Voeg daarbij de 2 euro die de loopjongen gehouden heeft, en je komt aan een bedrag van 29 euro. EN WAAR IS DIE ENE EURO NAAR TOE ??????

DS (2/09) Migratiepolitiek doet rechtsstaat wankelen’. Piet Van den Bon, advocaat-generaal bij het Antwerpse arbeidshof, schetst een donker, pessimistisch beeld van bepaalde delen van de Belgische steden. De overheid is de controle over de immigratie in ons land compleet kwijt. Er zijn stadsdelen waar een ‘cultuur van uitkeringen’ heerst en fraude de regel is, zeggen de Antwerpse arbeidsrechtbanken.
Guy Tegenbos in in commentaar over deze problematiek: In het 'menselijk wrakhout' dat via asiel en andere migratiekanalen 'aanspoelt in onze steden', zijn er die meegesleept worden in 'sociaal-economisch destabiliserende activiteiten' of deze zelf organiseren. De advocaat-generaal verwees naar illegale vennootschappen, schijnzelfstandigheid en naar de trucs die het mogelijk maken na één dag werken, of zelfs via een gekocht papiertje dat één dag werken 'bewijst', aan werkloosheidsuitkeringen te raken. Hij stipte ook de Gentse toestanden aan: buitenlanders die zich inschrijven als zelfstandige, één dag later failliet gaan en dan aankloppen bij het OCMW.
Hoe dikwijls werd aandacht besteed aan dit oud zeer? Maar zie, de gemeenteraadsverkiezingen (2012) naderen en Patrick Janssens schrijft een boek over de plichten van de nieuwe Belgen. De Seefhoek waar een gewezen ambassadeur ging wonen doch na enige tijd verhuisde wegens de onmogelijke situatie, is géén nieuw fenomeen. Jarenlang werd ook in de media heel weinig aandacht besteed aan dit probleem.

dS Mia Doornaert: Zappend tussen the US Open en de Wereldkampioenschappen atletiek viel ik zaterdagnacht op een heruitzending van het recente interview van Guy Verhofstadt in het Nederlandse Zomergasten. Ik bleef een tijd ondanks mezelf luisteren, gefascineerd en geërgerd door zoveel miskenning van feiten en geschiedenis, zoveel als bevlogenheid vermomde gebakken lucht. Het was het gebruikelijke Verhofstadt-verhaal. Om te beginnen is er niets aan de hand met de multiculturele maatschappij. Ze kan niet mislukt zijn, want ze is er. Dat is simplistische onzin. Natuurlijk is het samenwonen van mensen van diverse origine van alle tijden, in en buiten Europa, getuige Alexandrië, Constantinopel, het antieke Rome, het Bagdad van Harun al-Rashid of het Istanbul van de Ottomanen. Echter, geen van die steden/rijken was democratisch. Er was geen sprake van gelijke rechten, minderheden moesten heel erg hun plaats kennen en werden zwaar gediscrimineerd in rechte en in feite. In al die 'multiculterele' steden verliep het samenleven dan ook allesbehalve vreedzaam. (…) In onze democratische landen wordt iets heel anders bedoeld met multiculturele maatschappij. Alle groepen worden geacht dezelfde vreedzame en democratische spelregels te eerbiedigen. Wie beweert dat er op dat punt geen vuiltje aan de lucht is, wie beweert dat de stijging van onveiligheid en geweld niets te maken heeft met immigratie, maar met slecht opgevangen immigratie, verkoopt gebakken lucht. Juist de gemakzuchtige ontkenning, à la Verhofstadt, van integratieproblemen, juist het gebrek aan een tijdig, aangepast integratiebeleid, hebben gemaakt dat die problemen uit de hand gingen lopen. De reactie tegen die ontsporingen louter aan 'populisten' wijten, is de koortsthermometer de schuld geven voor de ziekte.

Paul Goossens columnist in DS: Wie er de solidariteit tussen noord en zuid verdedigt en de Vlaamse onafhankelijkheid een slecht idee vindt, wordt door het N-VA-tribunaal tot belgicist veroordeeld. In het jargon heet dat de reductio ad Belgicam. In de Vlaams-nationale kerk is dat een zonde waarvoor geen vergiffenis bestaat. Blijkbaar vindt Paul Goossens belgicist een scheldwoord.

BHV, c'est fait' DS 3/09 De 31ste Gordel en nog steeds geen communautair akkoord. Een andere traditie zijn Vlaamse politici met opruiende boodschappen op hun T-shirt, maar ook dat wordt afwachten. De krappe 'Splits nu' die CD&V'er Eric Van Rompuy jarenlang droeg, staat dan wel in ons geheugen gegrift, we hebben hem al een tijd niet meer gezien. Michel Doomst, CD&V-burgemeester van Gooik, bekende aan Le Soir dat hij voor dit jaar 'BHV, c'est fait' als opschrift overwogen heeft, maar hij twijfelt nog. Het werd B(ijna) Halle Volvoorde. We kunnen de volgende keer beter de opschriften weglaten want in het beste geval wordt het een verminkte splitsing. Een amputatie van een stukje Vlaanderen in drie stappen.

De denktank Itinera bestaat vijf jaar
Itinera bestaat nu vijf jaar en heeft alweer een nieuw plan: een forum uitbouwen. Maar hoe werkt de denktank en wie gaat erachter schuil?
‘We zijn niet te betrappen op ideologische a-priori's,' aldus De Vos, die benadrukt dat alleen stevig becijferd studiewerk en open discussies aan de basis liggen van alle Itinera-standpunten.
Het jongste jaarverslag van het instituut mag dan in zijn inhoudstafel – voor het eerst – een ‘financial summary' beloven, de bladzijde in kwestie is blanco, op het paginanummer na. Desgevraagd antwoordt directeur De Vos dat zijn begroting ‘een bewegend object' is. Na enig aandringen blijkt ze ‘tussen 750.000 en een miljoen euro' zwaar te wegen.
De vraag is waar Itinera dat geld vandaan haalt. Anders dan andere stichtingen in eigen land of de meeste denktanks in het buitenland verstrekt het instituut ook daarover geen informatie. En dat, aldus De Vos, vanwege diezelfde Belgische ‘perceptiecultuur'. Dat het instituut in het geheel niet door belangengroepen of met overheidsgeld wordt gefinancierd, moet het publiek maar aannemen. ‘Het was een keuze om het zo te doen,' zegt De Vos, ‘en het werkt.' Volgens De Vos wordt de basisfinanciering nu verzekerd door ‘een vijftigtal' bedrijven, families en anderen die vinden dat het instituut nuttig werk verricht. Daarnaast zou het kunnen rekenen op ‘vele honderden, ja duizenden' occasionele donateurs, die hun respect af en toe in klinkende munt omzetten. Wat we vooral vaststellen is dat de kranten gretig inpikken op hun informatie die – hoe kan het anders – vanuit een welbepaalde invalshoek geschreven wordt.

Communautair dossier

DS 3/09: Guy Tegenbos in zijn commentaar: Hij wéét dat de vier Vlaamse partijen geen ruimte hebben om extra toegevingen te doen. Met de N-VA mee aan de tafel, was meer mogelijk dan met de N-VA aan de kant, beseft hij nu. Wat moet hij doen? De tandem MR-FDF eraf fietsen? Of alleen het FDF? En hoe doe je dat, iemand eraf fietsen?
Zoiets vind je niet achter je bureau, maar in open lucht. Waarom eens niet voor Vlaamse open lucht kiezen? Hij wil toch premier worden van alle Belgen? Er is geen beter weekend om te ontdekken hoe je iemand eraf fietst of erbij houdt, dan het weekend van de Gordel die door het heuvelende BHV-landschap loopt. Dat is dé ideale start voor Di Rupo's vrije zondag. Dat is trouwens een goed moment om 'de Vlamingen' - alleszins 100.000 onder hen - te leren kennen. Geen fanatici; ze komen om te fietsen en te wandelen en samen te zijn. Maar het is wel hún Gordel. Niemand moet ze hun Gordel en BHV afnemen. En hoe meer punaises er voor hen gestrooid worden, hoe koppiger ze worden. Hij kan Zaventem als uitgangspunt nemen en via de bedrijventerreinen rond de luchthaven fietsen, waar Brusselse en Waalse werkzoekenden welkom zijn, tot Meise. Daar kan hij uitblazen in de Plantentuin, waar hij meteen kan merken waartoe de Belgische blokkeringsmechanismen leiden: tot verval. Zijn chauffeur kan hem dan via de A12 naar zijn tweede activiteit brengen: een bezoek aan de Seefhoek in Antwerpen. Een wijk waar oude en nieuwe Belgen zich proberen op te werken. Een wijk die kreunt onder de last van de illegale migratie die Vlaanderen niet langer pikt Een Belgische premier moet dat weten. Een betere voorbereiding op de maandagse sprong is er niet voor de man die overmorgen premier van alle Belgen wil zijn.

RTBF De Wever: … Voorts zegt De Wever ontgoocheld te zijn in CD&V. ‘Ik hoop dat ze de politieke moed terugvinden om op een bepaald moment neen te zeggen en toe te geven dat ze zich vergist hebben. Volgens De Wever is CD&V ‘de gevangene van deze onderhandelingen’. ‘Als de onderhandelingen worden afgebroken zonder degelijk akkoord, zullen ze moeten toegeven dat ik gelijk had. En dat is zeer moeilijk.’ En het wordt niet gemakkelijker door dat rond te bazuinen.

LLB 6/09
Il faut qu’Elio Di Rupo prenne un risque" , dit encore un proche des négociations. Et bien ce risque est annoncé par l’entourage du formateur. Il est même "énorme" , ajoute-t-on. Rappel, le Montois devrait avoir amendé sa note de base dans les dossiers BHV, loi de financement, transferts de compétences et renouveau politique. Dans chacun de ces dossiers, chaque parti trouvera des choses qui lui plaisent et des choses plus pénibles : "Il y aura des choses très douloureuses, à la fois pour les francophones et à la fois pour les Flamands." Côté formateur, on signale que cela coince dans tous les dossiers. Ailleurs, on pointe surtout de profondes divergences de vue entre PS et CD&V et partant, entre francophones et néerlandophones sur la loi de financement et l’autonomie fiscale à accorder aux entités fédérées. Ces dossiers restent flous. "Il faut que le formateur fasse en sorte que le CD&V s’assouplisse" , indique encore une source francophone. Qui ajoute que le parti de Wouter Beke donne l’impression que son "oui" du 21 juillet n’est pas aussi solide que cela.

ds 6/09 'Als de onderhandelingen mislukken, moeten we wel niet naar verkiezingen gaan', stelt Siegfried Bracke op zijn website. 'Zelfs al wordt de N-VA een vooroorlogse monsterscore voorspeld.' Volgens de volksvertegenwoordiger denkt zijn partijvoorzitter Bart De Wever daar hetzelfde over.
Bracke geeft drie redenen op waarom verkiezingen nu geen goed idee zijn: 'Omdat alleen al met de aankondiging van die verkiezingen we volop riskeren weerloos te worden overgeleverd aan de financiële markten. Omdat ook die monsterscore de Belgische grendels niet breekt. Omdat er ook zoiets bestaat als verantwoordelijkheid tegenover de mensen.'
Volgens Bracke is het nog altijd beter om zelf de nodige socio-economische hervormingen door te voeren dan om die hervormingen opgelegd te krijgen door Europa. 'We moeten blijven beseffen dat de hervormingen die de Europese Commissie heeft voorgesteld, ons ooit zullen worden opgelegd. En dus doen we dat beter zelf. Het is het enige regeerprogramma dat de toekomst kan veiligstellen. Een andere weg, bestaat niet.'
Als eventuele oplossing schuift Bracke een 'coalition of the willing' in het parlement naar voor: 'Die kan tegelijk het Belgisch imbroglio aanpakken, op basis van artikel 35 van de Grondwet. We onderhandelen over wat we nog samen willen doen.' Eindelijk is ook bij N-VA het besef er dat een positief verhaal veel beter is dan een compromisnota.

Blog Eric Van Rompuy: hij merkt op dat er te veel druk bij CD&V wordt gelegd, ook uit eigen hoek. 'Mark Eyskens en Wilfried Martens hebben nog steeds niet begrepen dat de politieke kaarten totaal gewijzigd zijn en CD&V met haar 17 kamerzetels niets meer kan 'forceren', maar enkel kan 'faciliteren'', zo schuwt de CD&V'er ook de eigen partijgenoten niet.


Binnenland

DS (5/09) Het systeem van de dienstencheques in vraag stellen is op zich niet fout, maar laat elke regio dat op eigen houtje doen: evalueren, erop inzetten en controleren. Volgens PHILIPPE MUYTERS en JAN JAMBON kan Vlaanderen zo het best aan de slag met een formule die bij Vlaamse tweeverdieners populair is.
DT (5/09) Eerder deze week mengde ook ACV-voorzitter Luc Cortebeeck zich in het debat. Zijn toon was milder. Hij steunde zelfs het voorstel van Di Rupo om dienstencheques duurder te maken. 'De cheques zijn een goede tewerkstellingsmaatregel en bieden soelaas aan mensen die met tweeën uit werken gaan. Alleen betalen we ze nu ver onder de prijs van zwartwerk. Het mag wel een beetje meer zijn zeker', zei hij in De Morgen. Donderdag was het de beurt aan Rudi Thomaes, de topman van het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO). Hij vindt dan weer dat de nota-Di Rupo niet ver genoeg gaat. 'Een acute infectie geneest niet met homeopathie.' Terwijl Thomaes aanvankelijk nog mild was over de nota, is dat nu niet meer het geval. 'Ik kan niet anders, de problemen zijn er de afgelopen twee maanden echt niet minder op geworden. Als het regeerprogramma niet overtuigend is, zullen we in de eurozone aan geloofwaardigheid inboeten.' Volgens het VBO dringen zich andere maatregelen op: de werkingskosten van de overheid vier jaar bevriezen, besparen bij de NMBS en een debat openen over de hervorming van het automatische loonindexeringssysteem.

Redelijke vergoeding voor parlementairen dS 03 sep
Auteur: Danny Pieters
Vegen voor eigen deur
We hebben daarvoor geen regering nodig. Sterker: het zou weinig kies zijn mocht de uitvoerende macht op dit vlak de leden van de wetgevende macht moeten voorzeggen wat te doen. De parlementen kunnen optreden als ze dat echt willen. Liefst gebeurt dit inderdaad in overleg, maar het zou verkeerd zijn, bij onwil van deze of gene assemblee, de hele zaak onaangeroerd te laten. Als we de straat niet samen proper kunnen krijgen, dan moet eenieder voor de eigen deur vegen. Voor de Senaat zal ik in ieder geval binnen de maand een initiatief nemen om komaf te maken met de aangeklaagde excessen en tegelijk te voorzien in een betere sociale bescherming voor wie parlementslid was.

DT 6/09
Federaal minister van Ambtenarenzaken Inge Vervotte (CD&V) zal geen vertrekvergoeding vragen wanneer ze volgend jaar de Belgische politiek verlaat. Europees Parlementslid Dirk Sterckx (Open VLD), die met pensioen gaat, krijgt wel een vergoeding.
Vervotte heeft als minister recht op een vertrekvergoeding die vergelijkbaar is met wat parlementsleden krijgen. Dat betekent dat ze per jaar dat ze zitting had in het parlement of in de regering twee maanden wordt doorbetaald.
Voor Vervotte betekent dat dat ze 16 maanden zou worden doorbetaald.
Vervotte zegt te zullen verzaken aan die vergoeding. 'Geld is nooit een drijfveer geweest in mijn carrière. Dat blijkt ook uit mijn keuze voor de zorgsector, wat een belangrijk loonverlies inhoudt. Ik ben van mening dat je, als je de politiek verlaat om een andere job uit te oefenen, die vergoeding niet combineert met een loon.'
Dirk Sterckx, die volgende week in het Europees Parlement met pensioen gaat, krijgt eveneens een vergoeding en is van plan die te behouden. Hij benadrukt dat zijn situatie niet dezelfde is als die van Sven Gatz en dat hij niet van plan is de vertrekpremie te combineren met het loon van een nieuwe job. Dirk Sterckx gaat immers met pensioen. Over hoeveel geld het gaat, wilde Sterckx gisteren niet zeggen, omdat hij nog niet weet hoeveel hij netto overhoudt van het bedrag.

Buitenland

Waar zijn de jihadi's gebleven?
Tien jaar na 11 september zijn fanatici naar de randen van de islamitische wereld verdreven
zaterdag 03 september Auteur: JORN DE COCK
BEIROET - Tien jaar na de aanslagen van 11 september 2001 is Osama bin Laden dood en is zijn Arabische wereld in de ban van democratische revoltes. Wat is er overgebleven van Bin Ladens 'globale jihad'?
De eerste oproep tot een globale jihad in de twintigste eeuw kwam er niet in de jaren negentig vanuit Afghanistan. Wel in 1914, vanuit de Wilhelmstrasse in Berlijn.

Het Duitse keizerrijk probeerde toen het wankele Turks-Ottomaanse rijk te gebruiken om een continentaal koloniaal protectoraat uit te bouwen tot in het Midden-Oosten - tot de olievelden van het Iraakse Basra, niet toevallig. Toen de oorlog uitbrak, overtuigde Berlijn de Ottomaanse sultan, ook de zelfverklaarde 'kalief' van alle moslims, om een fatwa uit te spreken waarin hij opriep tot een globale jihad tegen alle ongelovigen (behalve de Duitsers, Oostenrijkers en de toen nog neutrale Amerikanen).

Duitse spionnen werden uitgestuurd - met wapens, veel geld en de fatwa in de hand - om de Egyptenaren, de Libiërs, de Perzen en de Indiërs op te zetten tegen hun Britse koloniale heersers.
'Het probleem van 9/11 is dat het geen alleenstaand feit is, maar een onderdeel vormt van een cyclus van geweld', zei de Libanese analist Rami Khoury daarover (DS 26 december 2009). 'De overgrote meerderheid van de bevolking hier keurt dit soort terrorisme af. Maar die meerderheid vindt ook dat de Amerikaanse reactie evenzeer niet behulpzaam is geweest. En de onderliggende redenen die Osama bin Laden en de zijnen deden radicaliseren, worden wél gedeeld door een meerderheid van de bevolking in het Midden-Oosten.'
Een ander voormalig lid van de LIFG, Abdul Hakim al-Hasadi, zei deze week: 'Ons idee van het Westen is aan het veranderen. Waar we vroeger de Amerikanen haatten voor 100 procent, is dat nu al minder dan 50 procent. Ze zijn begonnen hun fouten van het verleden te corrigeren, door ons te helpen om het bloed van onze kinderen te vrijwaren.'
Laat ons hopen dat de terroristische dreiging afneemt. Misschien kunnen we dan ook eens onze eigen normen en waarden eens op een rijtje zetten en alle misbruiken krachtdadig aan de kaak stellen.

DT: Het is september en de sociale partners zijn terug uit vakantie. En dat is te merken aan de rentree-interviews. Gisteren was het de beurt aan Rudy De Leeuw, de voorzitter van het socialistische ABVV. 'De nota van Elio Di Rupo is een terugkeer naar de staat van behoefte zoals die in 1936 werd afgeschaft', zei hij in De Morgen. De vakbond kant zich tegen de beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd, een onderdeel van de nota-Di Rupo. De Leeuw heeft het in een interview over een aanval op de sociale zekerheid. 'Langdurig werklozen worden richting OCMW gestuurd.'

Mop van de week

Om te eindigen zoals voordien met een lichte noot.

After being married for 40 years, I took a careful look at my wife one day and said, "Forty years ago we had a cheap house, a junk car, slept on a sofa bed and watched a 10-inch black and white TV, but I got to sleep every night with a hot 23-year-old girl.
Now ... I have a $800,000.00 home, a $55,000.00 car, a nice big bed and a large screen 55" TV, but I'm sleeping with a 63-year-old woman. It seems to me that you're not holding up your side of things."
My wife is a very reasonable woman. She told me to go out and find a hot 23-year-old girl and she would make sure that I would once again be living in a cheap house, driving a junk car, sleeping on a sofa bed and watching a 10-inch black and white TV. Aren't older women great? They really know how to solve an old guy's problems.

Een school in Borgerhout … 1 september … de directeur roept de namen af van de leerlingen:
Mustapha El Ekhzeri. Aanwezig
Achmed El Cabul. Aanwezig
Kadir Sel Ohlmi. Aanwezig
…
Ala In Ben Oit. … Ala In Ben Oit? Nog geen antwoord. Ala In Ben Oit? … Opeens staat een jongen achteraan in de zaal op en zegt: Dat ben ik, maar u moet mijn naam wel anders uitspreken. Ik heet Alain Benoit.

Tot ziens,
Pjotr