Nieuwsbrief

Voor U Anders gelezen/geschreven

DS Volgens de Nationale Bank bedroeg de staatsschuld in 1980 67 miljard euro. In 1990 was dat al 211 miljard euro. In 2000: 271 miljard. In 2005: 278 miljard, in 2007: 281 miljard en eind 2008: 310 miljard euro. In één klap 29 miljard erbij in amper één jaar tijd: da's een aangroei van maar liefst 10,3 procent). Wie was het ook weer die het jaarlijks begrotingstekort had ongedaan gemaakt tussen 1993 en 1999? Toch steeg de staatsschuld in diezelfde periode met ong 60 miljard euro, terwijl in de jaren erna ‘slechts’ 10 miljard euro bijkwam (maar de volledige budgettoename door de hoogconjunctuur werd opgesoepeerd in plaats van gespaard voor moeilijker tijden).
Wie op Wikipedia gaat kijken stelt vast dat NL zijn staatsschuld weergeeft in bedragen voor de laatste 20 jaar terwijl voor België alleen maar in procenten van het BNP. Blijkbaar heeft ‘men’ niet zo graag dat klare wijn geschonken wordt en dat is niet goed!

Leo Tindemans
Een beetje christendemocraat is niet voor één gat te vangen, hij kan perfect het ene zeggen om iets helemaal anders duidelijk te maken. Ex-premier Leo Tindemans toont in Humo nog eens hoe het moet. Op de vraag of de huidige generatie politici misschien te weinig talent in huis heeft, antwoordt hij: "Ik durf daarover mijn gedacht niet te zeggen, want ik zou 'ja' moeten antwoorden."

DM/Humo heeft haar lijsttrekker bevestigd voor de komende Europese verkiezingen: het wordt opnieuw Jean-Luc Dehaene, Wat denkt hij daar zelf over? We laten hem het woord: "Ik moet eerlijk toegeven dat ik me verveel in het Europees Parlement. Ik ben er voor de partij naartoe gegaan, niet voor mezelf... Ik heb mijn tijd gehad. Ik heb geen zin meer om te investeren in kennis van technische dossiers. Ik blijf er zetelen voor de partij maar op termijn zou ik het willen afbouwen." Opnieuw een ongeloofwaardige CD&V –er, maar wél eerlijk!

Communautair dossier

Tijdens een debat in besloten kring werd het probleem van de rechtsgeldigheid van de komende verkiezingen ter sprake gebracht. Het inspireerdee mij tot een commentaar in bijlage ‘Als de grondvesten van een rechtsstaat symbolisch worden’

15 februari 2009: Kris Peeters gooit zijn schaamlapje weg
Anders bekeken: Nadat Didier Reynders de dag ervoor duidelijk maakte dat er geen deelakkoorden komen (wat reeds iedereen wist behalve Peeters en de CD&V top, gaat na Yves Leterme nu ook Kris Peeters met de billen bloot. N-VA samen met heel veel trouwe Cd&V leden zien hierin hun grote gelijk: er valt niet te onderhandelen met ‘landgenoten’ die niet bereid zijn tot toegevingen die hen niet zinnen. Hieronder volgt een nuchtere analyse van een Franstalig schrijver die de situatie perfect inschat.
De Vlaamse politici weten het wel, maar weigeren dat toe te geven, want dan moeten ze zelf ballen hebben en eveneens NEEN durven zeggen. Quid non.
Alles maar dan ook alles wat de Franstaligen hebben verkondigd is uitgekomen. Even herinneren:
Zonder erkenning van de burgemeesters geen deelakkoorden: klopt!
Geen splitsing BHV zonder uitbreiding van Brussel: klopt!
Decentralisatie van de socio-economische hefbomen mag niets kosten aan de Franstaligen: klopt!
Staatssteun aan Vlaanderen moet gecompenseerd worden door staatssteun aan Waalse bedrijven: klopt!
Meer verantwoordelijkheid voor de gewesten zonder bijkomend geld is onaanvaardbaar: klopt!
Maatregelen die gunstig zelfs noodzakelijk zijn voor de welvaart van Vlaanderen maar niet voor Wallonië worden geblokkeerd: klopt!

In een artikel in DS onder de titel “Omdat een neen stem deugd kan doen” vertolkt Prof C Devos het grote ongenoegen, zeg maar kwaadheid bij het kiezersvolk. Nu hij ook publiek toegaf socialist te zijn in hart en nieren wordt het ook makkelijker om zijn standpunten te duiden. Dat de crisis werd veroorzaakt door het negeren van de Vlaamse verzuchtingen terwijl de Franstaligen unisono eerst hun eigen belangen verdedigden heeft het draagvlak voor dit België wel erg klein gemaakt.

DS Claude Demelenne Franstalig journalist en schrijver
Mijnheer de minister-president, u hebt gelijk. De Franstalige politieke leiders willen niet ernstig met u over een grote staatshervorming praten. Ze doen maar alsof. Al maanden houden ze u aan het lijntje. In voetbaltermen zouden we zeggen dat de Walen 'tegen de klok spelen'. Ze proberen de eisen van de flaminganten op alle mogelijke manieren af te remmen. Ze willen tijd winnen. … Ze zullen geen 'grote staatshervorming' aanvaarden die hen armer maakt. En die bovendien nadelig zou zijn voor de Franstaligen in Brussel. … Een onvoorwaardelijk nee. … U hebt dan ook besloten om een punt te zetten achter deze slechte komedie. De communautaire dialoog die er geen was, dreigde in een klucht te veranderen. Alle acteurs, Franstaligen zowel als Vlamingen, maakten zichzelf belachelijk.
Ik zal u vertellen wat de Franstalige politieke leiders buiten beeld zeggen, als er geen microfoons in de buurt zijn: 'De Vlamingen zullen niets meer krijgen. Slechts enkele kruimels. Als wij het confederalisme aanvaarden, wordt België een lege doos. Een uitstalraam. Voor de schijn. En vooral om ervoor te zorgen dat Vlaanderen Brussel behoudt.'
En als ze echt de achterkant van hun tong laten zien, voegen ze er dit aan toe: 'Als de Vlamingen meer autonomie willen, zullen ze die heel duur betalen. Duidelijk gezegd: vroeg of laat zullen ze de Belgische staat doen wankelen. En in dat scenario zullen ze Brussel verliezen.' De Franstaligen weten dat het verlies van Brussel - 'het enige Belgische merk dat heel de wereld kent', zoals Jean-Marie Dedecker zegt - een prijs is die Vlaanderen niet wil betalen. En zo komt het, mijnheer de minister-president, dat de Franstaligen zich in de schijndialoog, waaraan u een einde hebt gemaakt, paradoxaal genoeg sterker voelen dan de Vlamingen. Zij zijn vrijwel zeker van hun zaak: ze kunnen de stand nog lang op 0-0 houden. Door niets te doen. En door hun commedia dell'arte op te voeren: met de hand op het hart zweren dat zij bereid zijn om met u over een 'grote staatshervorming' te praten, terwijl ze daar geen woord van menen. … Alle Franstaligen zijn het met elkaar eens, zowel de haviken als zij die doen alsof er nog een dialoog mogelijk is. Op enkele piepkleine nuances na delen alle Franstalige leiders de standpunten van Olivier Maingain. Sommigen doen alsof ze soepeler zijn en veinzen dat ze 'vooruitgang willen boeken, bijvoorbeeld op het vlak van de werkgelegenheid'.
Wat gaan wij doen? Ik zie twee mogelijkheden. Ofwel onderhandelen we over een nieuw pact tussen de Belgen, zonder taboes - en wordt er dus ook over de grenzen van Brussel gepraat, en over afwisselende Vlaamse en Franstalige premiers (sinds 1974 hebben we geen Waalse premier meer gehad). Ofwel praten we zonder geweld en zonder rancune over het einde van België. U moet weten, mijnheer de minister-president, dat veel Franstalige politieke leiders, als er geen microfoons in de buurt zijn, steeds pessimistischer zijn over de overlevingskansen van dit land op lange termijn. Zult u hen ongelijk geven? De bal ligt in uw kamp. Want bij gebrek aan beter zullen de Franstaligen nog vele jaren tevreden zijn met een 0-0-stand. Was het maar 0 -0. In werkelijkheid is de stand ongeveer 12.000.000.000 – 0 !

DM: In de partijtop (CD&V) werd er gisteren dan ook behoorlijk wat overlegd om de communicatie voor de komende dagen, weken en maanden vlot te trekken. De lijn is duidelijk: we hebben veel opgeofferd (het kartel, Leterme, Peeters), maar de Franstaligen gunden het ons nu eenmaal niet. "Het behoud van zijn kartel met het FDF was voor Didier Reynders duidelijk belangrijker dan de toekomst van de federale staat", zegt Beke. Dat is dus precies het verschil tussen de Franstaligen en de Vlaamse politici: zij kiezen voor eigen volk eerst, ook en zeker in tijden van rampspoed.

LLB: Armand Dedecker, lijstrekker voor MR/FDF Brussel:
Vous êtes plutôt modéré sur le plan institutionnel. Votre désignation est-elle un message aux partis flamands ?
Entre Olivier Maingain et moi, il n’y a aucune différence sur les objectifs. Je suis évidemment persuadé que la Région bruxelloise devra être élargie un jour - cela me paraît l’évidence - et qu’il faut respecter le droit des gens dans la périphérie. Is er iemand die nog twijfelt aan de uitspraak van deze gematigde Belgicist?

Rikkert Bal (forum DM)
In december 2008 sloten Vlaamse minister van Werk, Frank Vandenbroucke en zijn Waalse collega, Jean-Claude Marcourt een akkoord over de regionalisering van het arbeidsmarkt-beleid. Eén van de bekommernissen van Vandenbroucke was het behoud van de lasten-verlagingen voor oudere werknemers. Beide ministers zouden hiervoor het resultaat afwach-ten van de interprofessionele onderhandelingen. Joëlle Milquet (CDH) en Olivier Maingain (FDF) schoten met scherp op de Waalse gewestminister. Einde akkoord.

Binnenland
Politic.be: Somers op het partijcongres over Verhofstadt:
"Mensen weten, nadat ze hem twee jaar hebben moeten missen, heel goed wat voor een staatsman Guy Verhofstadt is. We beschikken hier over de sterkste troef, de man met de meeste ervaring, de politicus met de duidelijkste visie, de man die Europa een nieuw elan kan geven, iemand die de bakens kan verzetten"
Commentaar: Ofwel was Somers bij de verkiezingen van juni 2007 niet aanwezig ofwel zit de brave man aan de drugs. In 2003 haalde de senaatslijst van VLD 15,47% van de stemmen, + 0,001% t.o.v. 1999. In 2007, met de "staatsman" op de eerste plaats haalde Open VLD 12,40% van de stemmen of -2,98%. Van een vooruitgang gesproken, na twee ambtstermijnen werd "de staatsman" uitgespuwd door de kiezer. 8 jaar Verhofstadt was een ramp! In de periode van goede wereldconjunctuur heeft hij verzuimd om de staatsfinanciën te saneren. Dit is één van de redenen van de torenhoge schuld van vandaag. Vandaag weet men dat de zo geroemde begrotingen van Paars, onder leiding van de "staatsman" slechts in twee jaren op acht een overschot hadden. De Vlaming is nog niet vergeten dat die overschotten op de begroting dan nog alleen te danken waren aan de verkoop van staatseigendommen en het onverantwoord kapen van pensioenfondsen. De verkoop van de overheidsgebouwen, die we nu voor veel geld moeten huren, leggen in de toekomst een zware hypotheek op de komende generaties. Het Zilverfonds, spaarpot voor de vergrijzing, bevat alleen monopoliegeld.
Over de communautaire oplossingen van "de staatsman" kunnen we heel kort zijn. Niets maar helemaal niets werd gerealiseerd. Het probleem BHV die hij zelf creëerde schoof hij voor zich uit.

Buitenland
DM: Voormalig Brits premier Tony Blair krijgt van de Israëlische Dan Davidstichting een prijs "voor zijn leiderscapaciteiten op het internationale toneel". Dat heeft de stichting, die bij de universiteit van Tel Aviv hoort, bekendgemaakt. De prijs is een miljoen dollar (790.000 euro) waard. Blair was "een van de beste staatsmannen van onze tijd", luidt het.
Blair is momenteel gezant van het Kwartet voor het Midden-Oosten (de EU, de VN de VS en Rusland), maar hij heeft nog steeds geen voet op Palestijnse bodem gezet. Wel is geweten dat hij de Israëlische autoriteiten wel vaker frequenteert en dat het Kwartet dure hotelsuites en kantoren voor hem betaalt.

Zestien NAVO-landen hebben zich uitgesproken voor de gemeenschappelijke aankoop van een vloot onbemande verkenningsvliegtuigen van het type Global Hawk voor strategische
Grondwaarneming (AGS). België heeft zich op 18 april 2008 uit het AGS-project terugge- trokken, omwille van budgettaire redenen. Zouden de andere partners dan geen economische crisis kennen?

Mop van de week

The truth and nothing but the truth, that's all that matters..... An Israeli doctor says, ' Medicine in my country is so Advanced that we can take a kidney out of one man, put it in another, and have him looking for work in six weeks.'
A German doctor says,' that is nothing; we can take a Lung out of one person, put it in another, and have him looking for work in four weeks.' A Russian doctor says,' in my country, medicine is so Advanced that we can take half a heart out of one person, put it in another, and have them both looking for work in two weeks. The Texas doctor, not to be outdone, says, 'You guys are way behind, we recently took a man with no brains out of Texas, put him in the White House for eight years, and now half the country is looking for work.'


Tot ziens,
Pjotr